kardeşim yok, evin tek çocuğuyum...
sevgilim yok, daha 5.sınıfı yeni bitirmişken beni aldattı...
dostum yok, 2 tane vardı: biri kalleş, biri otlakçı çıktı...
arkadaşlarım yok, d.bakır'dayım ve benim kafamda düzügün adam gibi adam yok...
zirvnin en zirvesindeyken, sonunculuğun sonunculuğunu tattım... ne demektir bilemezsin... tamamıyla dibe vurdum, daha da düşebileceğim hiç bir nokta yoktu... çırpındıça batıyordum... hâla da öyleyim... çalıştıkça daha da düşüyorum...
bana gösterdiğin o resimdeki insanlar da ölebilmek için Allah'ın her lanet günü Allah'a dua ediyordurlar... tıplı benim gibi...
artık günleri saymıyorum... 10 yaşında kurduğum hayalle daha şimdiden söndü...
cicili bicili elbiselerim yok dostum... babam bir öğretmen ve tek çocuk olmama rağmen ay sonunu getirene dek bir yerlerimizi yırtıyoruz...
intihar meselesine gelince, 1. nedenim cehennem, 2. nedenim annem dir eğer hâla şu anda yaşıyorsam... lanet olsunki inançlı birisiyim; her ne kadar sağlam olmasa da... ama cehenneme ve de intiharın çok büyük bir günah olduğuna inanıyorum... lanet olsunki inanıyorum...
